Archief | september 2013

Vrede op aarde

Foto0511
Het was de week van de vrede. Zelf voel ik vrede het beste in mezelf in de tuin (ach wat verrassend…). Zittend op de aarde is de enige zorg die overblijft op dat moment of ik het gras wel met wortel en al heb uitgetrokken. Als wereldleiders meer zouden tuinieren zou er echt meer vrede zijn, dat weet ik zeker. Ze hebben na 2 uur pulken en trekken geen grootse vechtlust meer want die is via de vingers de grond ingelopen, meer behoefte aan een scherpe schoffel en een goede kop koffie. Je hebt een moment van even alles op een rijtje zetten gehad en heel veel dingen doen er dan even niet meer zo toe. Totdat je uit je roes boven komt drijven, al dan niet met wat verkrampte vingers, en je de “grote boze buitenwereld” weer moet trotseren. Op naar die kop koffie!

Knagend aan zonnebloemen

Foto0514Foto0509Foto0508
Het voelt echt als knagen want mijn knipmes komt niet door de vuistdikke stam heen. Ik heb al weken verlekkerd naar die dikke enorme bloem gekeken maar de zonnebloem is meer dan twee meter hoog en was dus buiten mijn bereik. Nu is hij echter uitgebloeid en wil ik hem hebben voordat de vogels hem oppeuzelen. Langzaam graaft het mes zich een weg door de stevige stam. Zouden houthakkers hetzelfde gevoel hebben van blijde verwachting en een beetje vrees voor dat moment dat de stam zich gewonnen geeft en omvalt? Het is een machtig moment; met een kraakje en een zucht stort hij ter aarde! Nu is het hek van de dam. Ik gun het mezelf om de grote kop eraf te knippen en op de bank op mijn gemakje alle bloemhoofdjes eraf te pulken. Even gaat nog door mijn hoofd de slappe smoes dat het straks rommel scheelt op de vensterbank maar dat is onzin.

Mediteren tijdens onkruid wieden

vooraanzicht juni P1000138
Niks is meer aardend dan op je bloten knieën op de aarde zittend een beetje onkruid wieden. Voor degene die dat vies vinden, het kan ook op de hurken of met een tuinmatje. Het enige wat er toe doet is dat bedje vrij maken van de dingen die er niet horen. Wat dat er niet horen precies is verschilt per dag, op een milde dag laat ik alle viooltjes staan op het pad. Bij ruimtegebrek en onrust (en daaraan gelinkte aankomende tuincontrole) ben ik meedogenloos en gaan ook de mooie bloemsels weg. Afval komt bij mij in de kippentas of op de composthoop. De kippen zijn gek op achterstallig onderhoud want dan is er meer voor de dames. Nu is het de laatste weken iets drukker geweest en het warme weer hielp ze mee dus weer lekker twee tassen met groenvoer naar de beestjes! Mijn hoofd heeft ondertussen weer van alles opgeborgen op de daartoe bestemde plekjes, soort hoofd defragmentatie, dat wieden. Heerlijk!

Uitgestelde zon op je huid

zonnetjesjuli13 lavjuli13
Veel van de kruiden die ik gebruik zijn zonneaanbidders. Ze richten zich naar de zon en draaien vaak met hem mee gedurende de dag. Aangezien ik een tuin heb op het zuiden, krijgen ze vaak wat ze willen! Die zonnekracht vang ik vervolgens in mijn olie door de bloemen te plukken wanneer ze goed open zijn. Ik doe alleen aan dienstplicht voor de volwassen gezonde bloemen, jonge pubers en oude besjes mogen voor het nageslacht zorgen. Ik ga ongeveer twee keer per week naar de tuin dus er zijn genoeg bloemen die aan mijn grijpgrage vingers ontsnappen.
Dichtbij viooltje Foto0333
Ik kan nu nog rozemarijn, munt, salie, laatste beetje goudsbloem en verdwaalde driekleurig viooltjes plukken. Ik zeg verdwaald omdat het officiële bedje met viooltjes is uitgebloeid maar omdat madam zich al vroeg in het seizoen enorm heeft uitgezaaid, ze al aan de tweede ronde bezig is met haar nageslacht in de rest van de tuin.
De dagen worden korter en het is nu vaak donker als ik mijn bedje moet verlaten. Nu al een beetje, maar in de winter helemaal kan ik enorm genieten van mijn opgeslagen zon uit een potje. Goudsbloem geeft een mooie warme oranje olie, St. Janskruid kleurt, mits je er ook bloemknoppen bij doet, zelfs rood. Mijn rozemarijnolie kleurt dan wel groen maar geeft een heerlijke warme gloed als je haar insmeert op je huid. Dat is een soort warme douche uit een potje, bij voorkeur op een plek naar keuze ingesmeerd door je geliefde.

Ik ga mijn website aanpassen zodat het makkelijker wordt om de mooie oliën, crèmes en zalven die ik maak te bestellen, zodat je niet alleen hoeft te verlangen maar ook kan hebben en gebruiken. Je kan het opeten, maar lekkerder is het om op je lijf, handen, gezicht, eigenlijk overal te smeren. Nou ja, waar je normaal crème zou smeren. Zelf gebruik ik een potje crème voor mijn gezicht/lijf en een zalf voor schrale plekjes zoals lippen, ellenbogen en droge/koude voeten. Ik doe niet aan speciale oogzalf, of speciale handcrème, het is Multi inzetbaar.

De innerlijke tuin

IMG_5666_(Small)
Je moet haar voeden, verzorgen en dan zal je bloeien! De boeddistische Thich Nhat Hanh noemt het je (innerlijke) eiland. Daar waar je echt jezelf bent, het stukje wat puur van jezelf is. Geen fratsen of jezelf voor de gek houden want er is alleen jij. Niet zo verassend, maar ik heb een tuin op mijn eiland. Met een kampvuurtje en veel bloemen en kruiden. Er zijn tijden dat ik vlam en het vuur hoog oplaait! Er zijn ook tijden dat ik meer gloeiende kooltjes ben. Gelukkig kan je in tijden van overvloed hout sprokkelen, voorraden aanvullen.
Ik heb net weer wat flinke stukken hout op het vuur gegooid na een periode van veel doen maar alsjeblieft niet teveel voelen. Tijdens het rennen vliegen en weer opstaan wierp ik af en toe en blok op het vuur. Maar ik kan niet zo goed mikken. En toen; “het hoeft niet.” Met een liefdevolle nonchalance wordt het uitgesproken. In mijn hoofd wel te verstaan. “Het hoeft niet hoor.”
Sh*t. Ik was er weer ingetrapt. Doorrazen en me mee laten slepen met de zorgen van alle dag. Daardoor vergetend de tuin water te geven. Wake up call!

Blauwe thee met malva en viooltjes

malva13 Dichtbij viooltje
Als je bovenstaande dames in een pot heet water gooit krijg je een spannende blauwe thee. Verzachtend en goed voor de huid. Zelf kleuren ze dan bleek om de neus weg en verdwijnen bijna. Zo gedienstig en lief. Bijna wantrouwig schenk ik het heldere vocht in mijn kopje. Ik kan me plots weer het proefje herinneren van de middelbare school met de gekleurde pannenkoeken. Bij het basisdeeg deden we (natuurlijke) kleurstoffen. Rode of gele pannenkoeken wilde de kinderen die een meeloop dagje hadden nog wel proberen, maar de zwarte en helder blauwe pannenkoeken?
Bij mijn ome Sam hebben we ooit bruin zwarte soep gehad, die was pas spannend. Mijn moeder nam een hap van de onbestemde soep en toen schepte ze nog eens in haar kom, de lepel kwam boven met een prachtig schoon gekookt schedeltje erop. Koeltjes legde mijn moeder het naast haar bord om daarna dapper door te eten, gefascineerd gade geslagen door mij en mijn grote zus. Het bleek later konijnensoep. Het was altijd interessant, bezoekjes aan aparte lieve ome Sam met al zijn dieren.
De thee smaakt overigens prima.

Woest wroeten, wriemelen en waggelend naar huis

Salie, tijm, en bietjes Rozemarijn
Zo strak moet ze weer worden, mijn tuin. Maar alles groeit en bloeit en sjeest de grond uit. Dus ik schoffel en wroet en wriemel me wat af tussen die “onkruiden”. Na een paar uur op mijn hurken zitten en pulken en trekken aan voornamelijk gras ben ik toch wat stijfjes. Ik verstoor wormen, torretjes en rupsen en duizendpoten rennen op hun tig pootjes voor mijn verwoestende krachten weg! Nou ja, naar het aangrenzende bedje waar ze nog vrij spel hebben. In deze tijd is het nog een beetje dweilen met de kraan open gevoel. Ik kan nog van aardig wat kruiden heerlijke olie maken. Andere bedjes kan ik al een beetje winterklaar maken. Vandaag nog een lekkere handcrème voor manlief en voor mezelf een winterse dagcrème gemaakt met wat cacaoboter voor wat extra vettigheid. In de zomer wil ik dat echt niet maar nu het kouder gaat worden helpt dat vet wel om de uitdroging tegen te gaan. Recepten kan je van mij krijgen, en zoals je weet wil ik tegen een kleine vergoeding het ook gewoon voor je maken!
vooraanzicht juni bP1020140

Gevonden: verbondenheid

Foto0341 Foto0324
Iemand zijn gevoel van verbondenheid met de natuur en de wereld om zich heen kwijt? Ik vond net een flinke portie onder de bessenstruik, dus ik dacht, laat ik het maar even noemen. Nou moet ik bekennen dat ik er zelf wat van heb gepakt maar er ligt nog genoeg hoor.
Kortom, het was weer heerlijk op de tuin. Ik heb dik twee uur flink onkruid gewied maar ik kwam met meer energie en levenslust thuis dan dat ik was vertrokken. Heerlijk als dat lukt, intunen op de onuitputtelijke energiebron van moeder natuur. Ik zou opschieten om je portie op te halen want ik weet van mezelf dat ik lek. Ik ben nog niet verlicht zou mijn moeder zeggen en dus wordt ik beïnvloed door de dingen die ik mee maak. Ik kan met deze dosis zonder gekke dingen een paar dagen vooruit maar daarna moet ik weer aan de accu. Dus wees er snel bij, net als bij die dwergen met een verstopte pot goud onder de regenboog.
witte bes zonder bes

Kleurige kruidenpracht met een lachende zon.

Foto0463 Foto0464
Prachtige kleuren vandaag geoogst en een lachende zonnebloem! Het is september en nog steeds kan ik handenvol rijkdom plukken in de tuin! De mooie roze paarse bloem is kaasjeskruid, malva sylvestris. Salie, die onderop ligt in het mandje zal je nog wel herkennen? Die kleine bloemtjes met paars, geel/wit en beetje blauw zijn van het driekleurig viooltje, weldaad voor de huid! Goudsbloem, oftewel calendula, is al dat rijke oranje gebloem, plakt nu al een beetje aan elkaar, net als je vingers tijdens het oogsten. Donkergroene is pepermunt en het frisse groen met de “ribbeltjes” in het blad is verrukkelijke citroenmelisse, melissa officinalis. Die bloem vind ik echt een lachebekje, moest mee naar huis.
Foto0454

Joep de frambozen redder!

Foto0446 Foto0451
Manlief houdt van frambozen, maar “zijn” struik ging woekeren en stond in de weg. Ik vind de gele framboos zelf wat flauw en houd meer van de stevige braam of lekkere sterke donkere framboos. We liggen elkaar niet zo, die struik en ik. Ik had er meer last van dan voordelen aangezien er ook bijna geen vruchten aan kwamen. Woest heb ik een half jaar geleden de struik uitgespit na er weer in te zijn blijven hangen met mijn jas. Om manlief te pleasen heb ik een stukje ervan naast de composthoop gezet. Et voilà! De brave struik geeft dankbaar en bedeesd vruchtjes.
Verder heb ik vandaag twee pompoenen gespot en na de heftige regen komt de courgetteplant weer terug! Deze pompoenplant geeft allerlei verschillende pompoenen zoals je kunt zien. Ik ben erg benieuwd naar nummer drie die er nu aan zit te komen.
Foto0437 Foto0436