Archief | oktober 2014

Kruidenopleiding, leuk!

bloem 100_359x600Ik mag dit weekend weer terug in de lesbanken voor een weekendje diep in de kruiden duiken. Fijn! Afgelopen keer doken we in het onderwerp luchtwegen + keel, oren en ogen. Ik dacht dat we nu de spijsvertering en bepaalde bijbehorende organen grondig onder handen gingen nemen.

Ik zit in de klas met allemaal mensen die kruiden ook erg leuk vinden. Mijn lerares Ingrid Kropf weet heel veel te vertellen en aan het eind van de dag stroomt mijn hoofd soms over. Thuis heb ik een woordenboek om de soms lastige Latijnse namen even op te zoeken. We komen blij en druk het leslokaal binnen en verlaten het meestal stil en rustig! Die avond doe ik niks meer. Ha, ik plan de maandag vrij om af te kicken.

 

 

Workshop crème maken vrijdagavond 24 oktober

Foto0300De dagen worden korter en er is minder zon. Tijd om de opgeslagen zon uit een potje te halen en lekkere crème te maken! Vrijdagavond van 20-2130 kan je voor € 17,50 per persoon nog een keer aan de slag, hierna wordt het € 22,50.

Van deze mooie goudsbloemen en andere bloemen en kruiden heb ik mooie olie gemaakt. Die gaan we mengen met bloemenwaters en een emulgator tot fijne natuurlijke crème!

Na een kruiden uitleg ga je al snel zelf aan de slag met kleuren en geuren mengen. Je gaat naar huis met een potje van 30 ml met je zelfgemaakte crème!

Meld je aan via de site of bel even op 0610643695. Adres is sandenburg 20, Amersfoort schothorst.

Markten en mooie workhops crème maken

septemberr 063_359x600In een conferentieoord in Soesterberg heb ik afgelopen weekend voor een groep van 12 mensen van een huid vereniging een mooie workshop kruiden crème neergezet. Mensen kwamen nieuwsgierig en voorzichtig binnen, gingen druk pratend en blij weg met een mooie pot zelfgemaakte crème. Voldaan en ietwat vermoeid scharrelde ik mijn spulletjes weer bij elkaar in de mooie grote zaal. Ik had niet durven dromen om zo ver te komen in het afgelopen jaar!

Door alle markten in september ben ik door een groot deel van mijn oogst heen. Ik zie al wel dat op de lange termijn een tuin van circa 80 vierkante meter lang niet genoeg is als het nog drukker gaat worden en ik alles zelf wil blijven produceren. Aangekomen op de tuin ga ik even op grond zitten naast deze mooie tweede lichting kaasjeskruid. Door mijn succes zou ik dus weg moeten op de tuin?! Voelt raar, maar het alternatief van kruiden standaard inkopen spreekt mij nog minder aan. Ik had niet gedacht dat het zo snel zou gaan!

Ik kan het nog even rekken, en dromerig pluk ik het laatste St. Janskruid en viooltjes. Even wachten nog, dit is al zolang mijn tweede thuis!

Siehooien, tuinieren van vroeger

P1060454_800x600

Nog even na mijn werk de tuin gedag zeggen en wat driekleurig viooltje plukken, heerlijk! Mijn moeder stuurde weer een mooi stuk over tuinieren van vroeger:

Siehooien

Wie dit stukje leest wordt verrijkt met een woord om mee te scrabbelen. Het woord ”siehooien”.

Bijna de hele familie van mijn moeders kant zat in de tuinderij. En als ze het niet beroepsmatig deden hadden ze wel een grote volkstuin. Bij ons op verjaardagen ging het niet over voetbal of over de politiek. Het ging over de prijs van de andijvie, hoe je grote helianten kon overhouden, wanneer en hoe je de prei het best kon zaaien of over het doordraaien van tomaten. (Daar had ik vroeger een rare voorstelling van).

Als kind al werden de ooms tewerkgesteld in de tuinderij. Dat was niet altijd leuk. Mijn oom Tom was een schriel ventje van 13 jaar toen hij zijn werk begon met siehooien. Zijn eerste werkweek moest hij over een ingezaaid stuk land lopen, zwaaiend met zijn armen en aldoor “siehóóóói” roepend. Dat was om de vogels weg te jagen die het zaad kwamen pikken. Als oude man vertelde hij ons dit verhaal. Zijn dochter Bertie heeft er na zijn dood een ontroerend gedicht over gemaakt.

Het gedicht: Die ochtend

Die ochtend droeg zijn jongensstem nog ver over de akkers met het ingezaaide koren. Hij was pas dertien, niets was nog verloren, hij joeg de vogels op van hot naar her.

Hij liep van wal tot wal en weer terug; ze vlogen voor hem op in uitzwermende troepen en streken achter hem weer neer. Het roepen vermoeide hem. Hij liep al minder vlug.

Tegen de avond was zijn stem gebroken, zijn keel was rauw, hij liep ineengedoken. Zo was zijn eerste werkdag.

Maar in later jaren zou hij die eerste heesheid steeds opnieuw ervaren. Hij had geen keus, het was hem opgedragen: hij was er om de vogels te verjagen.