Plantaardigheden…  september 2012 en het geldt nu in juni 2013 nog!

Ik geniet met volle teugen van het wroeten in de aarde. Fanatiek onkruid wieden zonder genade! Maar eh, net zo vaak eerlijk gezegd door even te trekken aan een eigenwijze pol gras en vervolgens loop ik door naar een volgend stukje grond. En oke, als er kamille of driekleurig viooltje op het pad staat kan ik het soms niet over mijn hart verkrijgen om ze te verwijderen. Soms komt mijn geliefde op de volkstuin en die laat ik dan de paden schoffelen. Genadeloos verdwijnt de goudsbloem want hij hangt over de rand, meedogenloos rukt hij het slangekruid uit want ja inderdaad hij groeide meer op het pad dan op zijn aangewezen plek! Ik krimp ineen en probeer er soms een paar te redden maar weet dat het goed is wat hij doet. Daarna is het een prachtige strakke donkere straat, helder en schoon.

Ik ben niet een strakke tuinierster. Maar het maakt me gelukkig, alsof de wereld klopt. Ik pas daar precies in het plaatje en ben op mijn plek. Het geeft ruimte, inspiratie en bewondering voor al die natuurkracht. Zelfs voor het kweekgras dat ondanks twee maal spitten weer opkomt.
Al leert dat me ook vloeken! Ik ontdek dan dat ik ook resultaat wil zien. Blote billen aarde, zo voelt die kale omgespitte grond. Ik snap dat moeder natuur haar snel weer wil bedekken maar waarom niet met mijn bietjes en kamille in plaats van met straatgras?

Ik voel me klein en een onderdeel van het systeem en dat lid van de kudde zijn geeft een fijn gevoel. Juist dat niet belangrijk zijn maar wel lid ervan geeft ruimte. Want dan kan alles ook zonder dat ik er ben. Ik kan ik dus alles doen wat ik wil zonder dat de aarde vergaat. Soms voelt dat zo groots en eng. Net zoals vroeger wil ik graag een zo klein mogelijke belasting hebben op het klimaat. Ik wil echter ook leven en alles wat ik gebruik kan een ander niet meer pakken. Je ziet het bij onderstaande witte bes dat de vogels alle bessen al hebben opgesnoept, want ik wilde er geen net overheen doen dit jaar. Heel sociaal hoor, lacht het volgegeten vogeltje.

Mijn moeder vertelde eens over het sociale karakter van onkruid wieden en dat vond ik prachtig bedacht. Door onkruid te wieden ben je juist sociaal bezig. In plaats van het recht van het sterkste gewas wat alles weg zal drukken maak je meer ruimte voor andere planten. Je selectie zorgt voor meer diversiteit en overzicht waardoor de plantomstandigheden voor het grotere geheel beter worden. De keer daarop keek ik kritisch naar de het kaasjeskruid; Ja je bloeit mooi paars maar je staat strak op het pad en ik kan er nu niet lekker langs lopen op zoek naar een nieuwe graspol…

Bij de open dag van de kruidenopleiding hadden ze het over de signatuurleer, dat de vorm van het blad iets zegt over waar de plant voor gebruikt kan worden. Soms is het heel duidelijk zoals bij longkruid, dat blad heeft echt een long vorm compleet met blaasjes. Ik zie het niet altijd. Onderstaande heemst (althaea officinalis) is goed voor de luchtwegen en werkt verzachtend. De mooie blaadjes voelen overigens wel heerlijk zacht aan.

Maar als ik kijk naar goudsbloem, calendula officinalis, wat wondhelend werkt, vind ik het lastig.

En wat te zeggen van ontsmettende en rustgevende lavendel? Hoe ziet rust er uit?

Onderstaande citroenmelisse is ook heerlijk rustgevend maar toch heel anders van vorm.

Opwekkend en activerend, dat zijn rozemarijn en pepermunt. Ze werken verder wel heel anders, rozemarijn is verwarmend, dus ik probeer maar vlammetjes in de compacte takken en blaadjes te zien op de linker foto. Pepermunt is juist een verkoelende opkikker door de menthol. Koelte associeer ik met strakkere rechtere vormen. Het is nog best lastig.

Het zijn natuurlijk allemaal mijn eigen tuin foto’s op deze website, met uitzondering van het kamilleveld, die foto is genomen bij mij in de buurt.

Ik vond laatst een tekst van mijzelf terug over de tuin in 2008! Het was getiteld: Hoe maakt men een eigenwijze composthoop. Ik ben gelukkig wel iets veranderd qua tuinstijl maar niet in mijn eigenwijsheid dus ik kan het niet laten jullie daar nog even van te laten mee genieten. Zie onderstaande tekst en bijbehorende foto van het resultaat:

Hoe maakt men een eigenwijze composthoop, februari 2008

Men neme:

* 6 houten paaltjes

* Een wankele fiets zonder standaard

* Een tas met spulletjes die halverwege de reis in je voorband klem kan komen te zitten

* Goed makkelijk uit elkaar vallend doosje met krammetjes

* Goed in de knoop zittend tweedehands gaas

* Een (liefst te grote) grondboor

* Een eigenwijs vrouwmens.

Men stapt op de wankele fiets op weg naar de Gamma. Aangekomen bij de Gamma, neem geen winkelwagen maar loop direct naar binnen. Pak paaltje voor paaltje en zet dat bij de kassa want je hebt geen wagentje. Ga op zoek naar krammetjes. Zeg niet tegen de Gammameneer die je na 5 minuten om hulp vraagt dat je krammetjes wil maar omschrijf het als “van die v vormige ijzeren dingetjes”. Leg het doosje bij de kassa bij de daar rondzwervende paaltjes. Ga op zoek naar een “gaatjes maker voor paaltjes” . Zet het gevonden voorwerp bij de kassa en reken af.

Stop de krammetjes in de tas en hang die aan het stuur. Sleep dan de paaltjes naar je fiets. Negeer de man die je komt vertellen dat je grondboor nog bij de kassa staat maar klooi eerst wat aan met de paaltjes. De vriendelijke mevrouw die nu haar hulp aanbiedt en je advies geeft mag even op de paaltjes letten terwijl je een mannetje van Gamma haalt om te helpen met het vastmaken van de paaltjes op je fiets. Stap na die klus op je fiets en rij zonder moeite weg. Na ongeveer 50 meter vreet de voorband de zorgvuldig daar gehangen tas op. Het doosje met krammetjes explodeert nu precies in het midden van het fietspad. Stap van de fiets, houd met een hand de palen en de fiets in balans en graai met de andere hand de krammetjes bij elkaar. Neem de tijd, het is een breed fietspad en ze kunnen best om je heen.

Fiets hierna vlot naar de tuin om met succes je spullen af te leveren. Ga terug naar huis om het oude gaas op te halen. Fiets na een kwartier met je geliefde terug naar de tuin, maar vergeet het gaas…

Voor zover mijn dag van vandaag! Het was heerlijk!