Plantaardigheden

Plantaardigheden…  september 2012 en het geldt nu in juni 2013 nog!

midden tuin

Ik geniet met volle teugen van het wroeten in de aarde. Fanatiek onkruid wieden zonder genade! Maar eh, net zo vaak eerlijk gezegd door even te trekken aan een eigenwijze pol gras en vervolgens loop ik door naar een volgend stukje grond. En oke, als er kamille of driekleurig viooltje op het pad staat kan ik het soms niet over mijn hart verkrijgen om ze te verwijderen. Soms komt mijn geliefde op de volkstuin en die laat ik dan de paden schoffelen. Genadeloos verdwijnt de goudsbloem want hij hangt over de rand, meedogenloos rukt hij het slangekruid uit want ja inderdaad hij groeide meer op het pad dan op zijn aangewezen plek! Ik krimp ineen en probeer er soms een paar te redden maar weet dat het goed is wat hij doet. Daarna is het een prachtige strakke donkere straat, helder en schoon.

Ik ben niet een strakke tuinierster. Maar het maakt me gelukkig, alsof de wereld klopt. Ik pas daar precies in het plaatje en ben op mijn plek. Het geeft ruimte, inspiratie en bewondering voor al die natuurkracht. Zelfs voor het kweekgras dat ondanks twee maal spitten weer opkomt.
Al leert dat me ook vloeken! Ik ontdek dan dat ik ook resultaat wil zien. Blote billen aarde, zo voelt die kale omgespitte grond. Ik snap dat moeder natuur haar snel weer wil bedekken maar waarom niet met mijn bietjes en kamille in plaats van met straatgras?

Ik voel me klein en een onderdeel van het systeem en dat lid van de kudde zijn geeft een fijn gevoel. Juist dat niet belangrijk zijn maar wel lid ervan geeft ruimte. Want dan kan alles ook zonder dat ik er ben. Ik kan ik dus alles doen wat ik wil zonder dat de aarde vergaat. Soms voelt dat zo groots en eng. Net zoals vroeger wil ik graag een zo klein mogelijke belasting hebben op het klimaat. Ik wil echter ook leven en alles wat ik gebruik kan een ander niet meer pakken. Je ziet het bij onderstaande witte bes dat de vogels alle bessen al hebben opgesnoept, want ik wilde er geen net overheen doen dit jaar. Heel sociaal hoor, lacht het volgegeten vogeltje.

witte bes zonder bes

Mijn moeder vertelde eens over het sociale karakter van onkruid wieden en dat vond ik prachtig bedacht. Door onkruid te wieden ben je juist sociaal bezig. In plaats van het recht van het sterkste gewas wat alles weg zal drukken maak je meer ruimte voor andere planten. Je selectie zorgt voor meer diversiteit en overzicht waardoor de plantomstandigheden voor het grotere geheel beter worden. De keer daarop keek ik kritisch naar de het kaasjeskruid; Ja je bloeit mooi paars maar je staat strak op het pad en ik kan er nu niet lekker langs lopen op zoek naar een nieuwe graspol…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.