De innerlijke tuin

IMG_5666_(Small)
Je moet haar voeden, verzorgen en dan zal je bloeien! De boeddistische Thich Nhat Hanh noemt het je (innerlijke) eiland. Daar waar je echt jezelf bent, het stukje wat puur van jezelf is. Geen fratsen of jezelf voor de gek houden want er is alleen jij. Niet zo verassend, maar ik heb een tuin op mijn eiland. Met een kampvuurtje en veel bloemen en kruiden. Er zijn tijden dat ik vlam en het vuur hoog oplaait! Er zijn ook tijden dat ik meer gloeiende kooltjes ben. Gelukkig kan je in tijden van overvloed hout sprokkelen, voorraden aanvullen.
Ik heb net weer wat flinke stukken hout op het vuur gegooid na een periode van veel doen maar alsjeblieft niet teveel voelen. Tijdens het rennen vliegen en weer opstaan wierp ik af en toe en blok op het vuur. Maar ik kan niet zo goed mikken. En toen; “het hoeft niet.” Met een liefdevolle nonchalance wordt het uitgesproken. In mijn hoofd wel te verstaan. “Het hoeft niet hoor.”
Sh*t. Ik was er weer ingetrapt. Doorrazen en me mee laten slepen met de zorgen van alle dag. Daardoor vergetend de tuin water te geven. Wake up call!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.