Scharrelen en slenteren en rommelen in huis, dat kan ik goed. Manlief was het echter na een uurtje wel zat: “Hup, ga effe wroeten in de tuin schat.” Wordt ik vervolgens bijna letterlijk mijn huis uit gebonjourd! Dan kan ik na 10 min. terug komen maar wel met vieze tuinvingers als bewijs. Meestal kom ik pas een paar uur later kilo’s lichter terug, figuurlijk dan. In de realiteit heb ik meestal veel kilo bij me zoals je op de foto kan zien. Ik ben vorig jaar veel rozemarijn aan de winter verloren dus nu neem ik ze mee naar huis en zet ze tegen het huis aan, straks met stro om hun koppies tegen de vorst en vocht.
Ahh, lekker hoor. Nog net op tijd voordat ik naar de tuin ging mijn nette schoenen vervangen voor tuinschoenen en mijn jas voor het spitten braaf uitgetrokken om te voorkomen dat ik een bruine boeman ben deze week met gras in mijn haar. Inloggen in de aarde: Weten dat alles klopt en is zoals het moet zijn, dat is thuis komen. Nu kan ik tevreden met een (kruiden)boekje op de bank kruipen met een pot eigen pepermunt thee.
Archief | oktober 2013
Afspraakje met Rozemarijn en de wolf
Ik las in een van mijn kruidenboeken dat je rozemarijn en andere houtige stukken soms ook op de laagste stand in de oven kan drogen, dat moet ik natuurlijk even uitproberen. Men neme een drukke vrouw en een stuiterachtige herdershond en een stevige fiets met fietstassen. Sjees op de fiets naar de tuin en ga over de zenmodus als je door de poort van de tuin komt. Op mijn gemakje sjok ik de laatste honderd meter naar de tuin. Verongelijkt zwart monster “bewaakt” ondertussen de fiets. Na even momentje van stilte pluk ik flink wat van de rozemarijn. Bijna op een drafje loop ik weer na enkele minuten terug naar het zwarte pluisje van 31 kilo. Thuis aangekomen kijk ik verlekkerd naar de oogst en ga ik als brave huisvrouw eerst het avond eten voorbereiden.
Ik hoor plots mijn huis wolf muffen, oftewel de hond is mopperend aan het kuchen. Er staat een dame met haar kleinzoon tegen het raam aangedrukt naar ons grote aquarium te kijken. Ze vertelt dat ze dagelijks even kijkt hoe de bak eruit ziet, Oma en kleinzoon zijn het nog niet eens wat voor mythisch monster dit hout stuk voorstelt. Mijn huis begint ondertussen nogal Mediterraan te ruiken.
Webshop, folder, leuke etiketjes, ben ermee bezig hoor!
Van 
naar
en dan 
om vervolgens 
met blije mensen te eindigen. Ik hou van mensen blij maken en daarom ga ik het dus makkelijker maken om mijn producten te kopen en gebruiken en zelf te leren maken! Vandaag nog een heerlijke vocht inbrengende crème gemaakt voor een lieve dame, super tof! Heb nog even een beetje geduld met mij want ik doe het kruiden crèmes maken naast mijn reguliere werk, het huishouden, kippen/ kat/ aquarium van twee meter lang/ hond, veel werkende man die woont achter de computer en het broodnodige lekker in de tuin wroeten door. Oke, die kat kost niet veel tijd. Ik ben een buiten mens, moet ik iedere dag binnen zitten dan wordt ik gek. Dit is het “gestolen computeruurtje” omdat manlief is gaan slapen en vlak voordat ik de hond ga uitlaten. Die magische tijd dat er nog zoveel mogelijk is maar niets meer hoeft. Ik hou van deze tijd, heerlijk, daarom ga ik vaak te laat naar bed. Ik ben nog even bezig met een opzetje voor de folder maar de hond geeft me een por met zijn snuit en kijkt me doordringend aan. Hij heeft gelijk, het is genoeg geweest voor vandaag, morgen biedt weer nieuwe kansen.
Laagjes bouwen
De tijd van opruimen begint. Eerst wat mais stengels klein geknipt op de composthoop en toen scharrelde ik naar de uitgebloeide citroenmelisse om die te kortwieken. Vervolgens wat grote bladeren van de zonnebloem, de stam moet eerst wat verweren want na wat woeste pogingen moet ik mij gewonnen geven en hem bij zijn broeders op een hoop bij de composthoop leggen. Heel tevreden klusje, dat orde scheppen in de chaos, al is de chaos eerlijk gezegd niet zo chaotisch. Het doet me haast denken aan taart bakken, laagje na laagje samenstellen en samen voegen. Technisch gezien is het allemaal eetbaar, al kan een koe het waarschijnlijk beter waarderen als voedsel. Bij gebrek aan een koe knip ik het maar netjes in laagjes op de composthoop en laat de torren, vogels, regenwormen en andere insecten het werk doen.