Het bloeit en groeit maar!
Ik kan weer bloemen plukken uit eigen tuin, wat een rijkdom! Bijna alle oogst verdwijnt gelijk naar boven hup in de droogruimte.
Soms kan ik het echter niet laten om een paar takjes achter te houden om te bewonderen.
De narcissen bloeien, net voor het eerst het gras gemaaid. Allemaal vaste planten verpoot. Weg met teveel kijken naar televisie en social media en hup de tuin in! Jeetje wat hou ik plots een tijd over! Enkele maanden later heb ik echter geen idee van het laatste nieuws en ben ik twee verjaardagen vergeten. De mobiele telefoon lag binnen te verstoffen, zelfs email maar eens in de paar dagen gecheckt.
Nog een nadeel van dat besluit van minder (social) media is dat ik minder zichtbaar was als Rosea Pommeralis. Ik zal daar dus een tussen optie in moeten vinden. Ik wens iedereen alvast een fijne lente!
Winter is de tijd van plannen, van dromen, hoewel de natuur haar tanden er nog niet echt in heeft gezet. Ik ben bezig met kruiden shampoo maken maar veel recepten ontvetten alleen maar of hebben geen fijne structuur. Ik wil het zelf wel lekker vinden en anders is mijn man wel mijn criticus die “dat gekke alternatieve spul” echt niet blieft. Daar ga ik later deze week induiken mocht het weer zo blijven. Er moet toch een lekkere en goeie shampoo te maken zijn zonder teveel gedoe… Weet je een lekker recept, laat het mij weten!
Soms voel ik me net als Jean-Baptist van Het Parfum van P. Süskind. Prachtige geurende schoonheid wil ik vangen en bewaren! Het ene moment is mijn kruidentuin prachtig vol bloemen en dan kom ik langs met mijn schaar en grijpgrage handen! Op het hoogtepunt van haar kracht geplukt, hup in de warme olie. Best wreed vanuit plant oogpunt. Maar even om mezelf te verdedigen, zonder mijn liefde voor tuinieren hadden die bloemen niet hier gestaan.
Ik zou het serieus jammer vinden als het op raakte. Ik heb het nodig. Om negen uur in de avond kan alles nog, maar hoeft niks. Ik en mijn emmertje vertrekken naar een stukje grasveld waar hopelijk nog iets valt te vinden. Mijn hoofd zit namelijk vol en met het uittrekken van de klaver trek ik de prikkels uit mijn hoofd. Ik luister weinig muziek als ik alleen ben omdat ik dan de omgevingsgeluiden misloop. Kwetterende vogels, jengelend kind, kabbelende waterval en de dromende hond die piept. Ik wil in het hier en nu zijn en dat voelen. Vroeger kon ik gerust met muziek aan oogsten en tijdens film kijken op mobiel social media bijwerken. Nu raak ik in mijn hoofd snel versnipperd en dat kost energie. Als jonge ouder zit mijn hoofd algauw vol met kinderen, huishouden, werk, hond en tuin. Yes er staat nog iets!
Om geinspireerd te blijven heb ik af en toe wat nieuws nodig om de boel op te frissen. Dat gaat niet zonder slag of stoot, soms krijg ik eerst een herinnering van manlief “ zou je niet ….” Oja. Dus nu ga ik zeep maken, shampoo zeep en gewone blokzeep. Een paar jaar geleden had ik deodorant, toen anzichtkaarten en cadeaubonnen en nu zeep. Mocht je een idee hebben voor iets nieuws laat het vooral weten!
Ik heb ooit verteld hoe ik mijn composthoop ben begonnen, lees hier meer over. Hierbij een stuk van mijn moeder Sophia hoe je gemakkelijk kunt composteren.
In een tuinboekje las ik ooit over een tuinder die prachtige groenten kweekte zonder kunst of koeienmest of compost uit zakken. Hij deed alles met eigen gemaakte compost. Er stond een foto bij van een gelukkig mens met reuzen pompoenen en glimmende komkommers.
Dat wil ik ook, dacht ik. Ik wil ook gelukkig worden zonder teveel moeite. Ik ga een eigen composthoop aan leggen.
Ik liet me informeren door een oude strenge oom die al jaren een volkstuin had. Maar zijn verhaal moedigde me helemaal niet aan. Het leek zo ingewikkeld. Volgens mijn oom moest de hoop opgezet worden op een zorgvuldig uitgezocht stukje grond, niet teveel zon, niet teveel schaduw. Daarop moest na elke 20 cm. groen afval uit de tuin beendermeel, gesteentemeel of hoornmeel gestrooid. Bloedmeel was nog beter. Er moest vooral geen zaaddragend groen op de hoop en ook geen schillen en stronken. En geen brandnetels en vooral niet teveel gras. En geregeld gieten en een handje kalk niet vergeten en niet teveel van hetzelfde materiaal. En pas op voor broei! Eigenlijk moest ik geregeld een thermometer in de hoop steken.
Ik werd er moedeloos van. In welk tuincentrum of supermarkt haalt een mens bloedmeel of hoornmeel of een compostthermometer? En als tamelijk luie tuinier zag ik mezelf al die handelingen niet doen. Maar…door de jaren heen heb ik ontdekt dat het veel makkelijker kan. Die manier ga ik u laten weten.
Wat is ervoor nodig:
Zoek een plek in de tuin van minimaal een bij twee meter waar je makkelijk bij kan komen met een kruiwagen.
De helft van het stuk kunt u eventueel wat uitdiepen. Met dit stuk begint u.
Het best is om te beginnen met wat grover materiaal, zoals takjes. Zorg dat alles niet groter is dan 15 cm. (zo groot als je hand) Leg dit grove materiaal in een vierkant of rechthoek en laat het midden open. Dit maakt de opbouw van de hoop makkelijker.
Gooi daarbovenop gewoon al uw groenafval dat u kwijt wilt. Als de hoop zo’n 40 cm hoog is maakt u hem met de vork in een vierkante (of rechthoekige) vorm door grote plukken uit het midden van de hoop netjes in een vierkant te leggen en de bovenkant mooi vlak te maken. Daardoor kunt u veel meer afval kwijt. Als u snel van uw compost wilt genieten strooit u er wat kalkkorrels over zoals u suiker over de oliebollen strooit. Daaroverheen strooit u een heel dun laagje aarde. Zo veel dat u net het groen niet meer ziet.
Daarboven gooit u weer alles aan groen dat u kwijt wilt. Na ongeveer 40 cm afval herhaalt u alles weer.
Als de hoop na een poos flink hoog is moet u hem “omzetten”.
U neemt met de vork het bovenste van de hoop en gooit het op de andere helft van het stuk naast het afval. U gaat daarmee door tot de hele hoop omgekeerd is. Probeer de hoop vierkant te houden door eerst de randen op te hogen en later het midden.
U zult merken dat het onderste deel al wat gecomposteerd is. Als de hoop erg droog is kunt u er een paar gieters water over gooien. Als er een droge tijd is versnelt u het proces door de hoop nat te maken en daarna af te dekken, bijvoorbeeld met zwart plastic. Voor uw verse afval gebruikt u de vrijgekomen plek. Het omgooien van de hoop bevordert het composteren dus als u er nog eens een half uurtje aan besteed, hebt u met een half jaar een prachtige compost. Het ziet er natuurlijk niet uit zoals de compost uit de winkel maar het is net zo goed. Er zitten wat takjes en grovere stukjes in maar voor de tuin is dat helemaal niet erg, integendeel. De grootste takjes harkt u weg als u de compost gebruikt of pakt ze weg met de hand. Natuurlijk kunt u het zeven maar ik vind dat een lastig werkje.
U hoeft uw onkruid dus niet te begraven. Dat is eigenlijk kapitaalvernietiging. Het is allemaal toekomstig voedsel.
Een “compoststarter” is echt niet nodig. De bacterieën, pissebedden en wormen doen al het werk voor u.
En voor mensen die al het groen altijd in op een hoop gooien of in een grote compostemmer en het vergeten: Gebruik die grond. Het ziet er soms niet uit maar het zit vol met voeding.
Ik zie de meeste kruiden zich wentelen in de zon want de meeste zijn Zuid Europeanen van oorsprong. Ze draaien hun bloemhoofden mee en lijken hun steeltjes te strekken naar de zon. Andere schaduwminnaars kruipen meer in hun schulp en laten grote fiere bladeren wat slap hangen. Dagje flink zon vind ik fijn maar veel dagen boven de 25 graden dan raak ik gefrustreerd. Ik wil van alles doen maar de hitte dwingt me tot kalmte. Dat stilzitten ben ik niet zo goed in en al zeker niet als van hogerop iets wordt opgelegd. Mijn eeuwige klussenlijst trekt en tegen beter weten in sta ik met 28 graden in het slaapje van de kids kozijnen te schilderen. Ik kijk uit naar het onweer van morgen.
Zittend op het gras, emmertje ernaast voor de opbrengst en verstand op stand by. Het grasveld is nog nooit zo netjes geweest. Even wieden. Het gaat niet om de opbrengst maar zo lekker om na mijn werk even tien minuten onkruid te pulken. Ik heb onder andere klaver, paardebloem en madeliefjes in mijn grasveld. Nou ja, bijna niet meer. Sinds ik thuis een grote tuin heb en bijna gestopt ben met social media is het makkelijk om even de tuin in te duiken. Na het werk, als de kids op bed zijn of gewoon zomaar als pauze van een andere klus. Dromerig kijk ik om me heen en focus daarna op een pol klaver. Alleen dat eruit pulken telt nu. Kids in de zandbak paar meter verderop redden zich wel even zonder mij. Hoe bevredigend om even later halve emmer rommeltjes in de groenbak te deponeren! Begrijp me goed, onze tuin kost veel tijd. Het zijn echter veelal die loze momentjes van even kwartiertje wieden, sproeier verzetten en wat bloemen plukken. Mijn oogst is een stuk ontspannen, ik merk dat ik blijer door kan met de dag.
Onkruid als hulp
Wist je dat je aan de onkruiden in je tuin kunt zien hoe de grond is? Je tuin is een afspiegeling van de grondsoort, oftewel waar je bent en wat je ermee doet. Je kan 
het veranderen maar de natuur geeft zich niet makkelijk over.
Kweek zie je daar waar de bodem een slechte structuur heeft. Je kan dat verhelpen met mest of compost geven.
Knopkruid wat in onze tuinen soms welig tiert, geeft aan dat de bodem goed van structuur is. Wees er dus maar (een beetje) blij mee. Ook vogelmuur laat zien dat de bodem O.K. is. Maar teveel vogelmuur betekent teveel mest. Ook brandnetels, melganzevoet, zevenblad en klein kruiskruid laten zien dat je wel een beetje minder mag mesten.
Akkerdistel, kamille en kruipende boterbloem vertellen je dat de grond een beetje te dicht zit. De grond los maken en wat compost geven zal helpen.
Schapenzuring duidt op een voedselarme, zure grond. Compost, mest en kalk helpen het op te lossen. Ook Paardestaart of Equisetum is met compost en kalk te verjagen.
Veel plezier in de tuin!