De laatste oogst is binnen! De tijden van deze bovenstaande overvloed zijn voorbij voor dit jaar, maar het is goed om te herinneren in koude tijden hoe het is geweest. Vandaag nog wat heerlijk geurend lieve vrouwe bedstro geplukt in de koude om te drogen, die weet van geen ophouden nu ze eenmaal is aangeslagen en groeit als onkruid de bessen omver. Zelfs nu nog bloeit de malva! Volgend jaar zullen de bessen moeten gaan wijken voor de goudsbloemen want ik kom ruimte tekort om de medicinale kruiden te telen. De bessen worden toch opgegeten door andere wezens, merendeel daarvan zijn vogels maar ik verdenk ook een konijn. Ondertussen geurt mijn hele huis naar tijm want ik ben weer siroop aan het maken. Manlief is al lang gaan slapen, maar soms heb je dat, ben je zo lekker op dreef dat je niet wilt gaan slapen. In die heerlijke uurtjes voor het slapen gaan, kan alles nog maar hoeft niets meer. Zalig! Eindelijk is de rugpijn weg aan het trekken, al kijk ik nog steeds boos naar de zonnebloemen op de tuin. Ze hebben het bij mij verbruid, volgend jaar mogen ze niet komen. Ik draai de gasjes uit onder de mooie olie en siroop, ze krijgen nog een liefdevolle blik en ik aai de hond een laatste keer over zijn bol. Al mijn mannen liggen diep te slapen. Joep in zijn bedje, hond ligt ondersteboven in het gangpad en de kat op de stoel waar ik eigenlijk wilde gaan zitten. Ja, dit is mijn thuis!