Soms baal ik ervan maar soms is het ook wel lekker, tuinieren in mijn hoofd. Ik spit bedjes om, verplaats de rabarber, maak kruiden crème en schep de composthoop om. Soms is het teleurstellend om wakker te worden en erachter te komen dat de klus nog moet worden geklaard. De bessenstruiken kwamen al een poos in de nacht spoken voordat ik ze echt heb verwijderd. Vrijdagnacht waren ze weer terug en moest ik ze opnieuw uitspitten, mijn persoonlijke variant van herhaalde schoolexamendromen. Ik werd wel blij wakker want ik mocht voor het eerst echt als Rosea Pommeralis naar de markt mijn zelfgemaakte kruiden crème en kruidenzalven promoten. Vanuit mijn ooghoeken zag ik mijn tuinschoenen staan met bemodderde takjes eraan vast geplakt, het bewijs van het spitten!