Diep weggezonken in mijn kruidenboek, kom ik pas bovendrijven als Joep herhaaldelijk mijn naam noemt. Dat doet mij aan vroeger denken. Er was een tijd dat ik weigerde te lezen. Ik heb groep drie op de basisschool mede daarom opnieuw moeten doen want ik was te speels. Mijn grote zus had namelijk tegen mij gezegd dat als ik leerde lezen dat ik dan niet meer buiten mocht spelen. Ik was altijd al gek op buiten zijn en in bomen klimmen dus ik schok daar enorm van.

Toen ze de dag daarna op school iets met lezen gingen doen ging ik eigenwijs op non actief. De juffen snapten er niets van. Ik werd streng toegesproken, er werden boekjes met mijn naam gekocht en er werd uiteindelijk maar ten einde raad contact opgenomen met mijn ouders. Toen kwam al snel de aap uit de mouw. Zus lief moest keer op keer opdraven om te zeggen dat het maar een grapje was geweest maar het mocht niet baten, ik had mij schrap gezet en wilde niks met dat stomme lezen te maken hebben. Ik wilde buiten in bomen klimmen, rotzooien en beesten kijken. Lekker mijn handen vies maken door in de modder te woelen en me bedenken dat de tuin een oerwoud is waar ik mij in kon verstoppen.

Eigenlijk is er wat dat betreft weinig veranderd. Al ben ik nu wel gek op lezen. Dat kwam door het slimme plan van mijn ouders om het lezen voor het slapengaan te gaan oefenen. Perfecte omkoopmethode voor een kind, ik mocht zo dus later naar bed! Ik kreeg er al snel zo een plezier in dat ik in groep 6 een leesmaximum kreeg. Ik heb namelijk op een openbare Freinet school gezeten en daar mocht je deels zelf je tijd inrichten. Donderdag bij de controle bleek dan meestal dat ik al klaar was met de taak van lezen maar nog weinig tijd had besteed aan mijn rekenwerk. Zucht, betrapt. Het is ook nog goed gekomen met dat rekenwerk hoor. Nu mag ik lekker verder lezen.