Archieven

Composthoop voor dummies

Ik heb ooit verteld hoe ik mijn composthoop ben begonnen, lees hier meer over. Hierbij een stuk van mijn moeder Sophia hoe je gemakkelijk kunt composteren.

In een tuinboekje las ik ooit over een tuinder die prachtige groenten kweekte zonder kunst of koeienmest of compost uit zakken. Hij deed alles met eigen gemaakte compost. Er stond een foto bij van een gelukkig mens met reuzen pompoenen en glimmende komkommers.

Dat wil ik ook, dacht ik. Ik wil ook gelukkig worden zonder teveel moeite. Ik ga een eigen composthoop aan leggen.

Ik liet me informeren door een oude strenge oom die al jaren een volkstuin had. Maar zijn verhaal moedigde me helemaal niet aan. Het leek zo ingewikkeld. Volgens mijn oom moest de hoop opgezet worden op een zorgvuldig uitgezocht stukje grond, niet teveel zon, niet teveel schaduw. Daarop moest na elke 20 cm. groen afval uit de tuin beendermeel, gesteentemeel of hoornmeel gestrooid. Bloedmeel was nog beter. Er moest  vooral geen zaaddragend groen op de hoop en ook geen schillen en stronken. En geen brandnetels en vooral niet teveel gras. En geregeld gieten en een handje kalk niet vergeten en niet teveel van hetzelfde materiaal. En pas op voor broei! Eigenlijk moest ik geregeld een thermometer in de hoop steken.

Ik werd er moedeloos van. In welk tuincentrum of supermarkt haalt een mens bloedmeel of hoornmeel of een compostthermometer? En als tamelijk luie tuinier zag ik mezelf al die handelingen niet doen. Maar…door de jaren heen heb ik ontdekt dat het veel makkelijker kan. Die manier ga ik u laten weten.

Wat is ervoor nodig:

Zoek een plek in de tuin van minimaal een bij twee meter waar je makkelijk bij kan komen met een kruiwagen.

De helft van het stuk kunt u eventueel wat uitdiepen. Met dit stuk begint u.

Het best is om te beginnen met wat grover materiaal, zoals takjes. Zorg dat alles niet groter is dan 15 cm. (zo groot als je hand) Leg dit grove materiaal in een vierkant of rechthoek en laat het midden open. Dit maakt de opbouw van de hoop makkelijker.

Gooi daarbovenop gewoon al uw groenafval dat u kwijt wilt. Als de hoop zo’n 40 cm hoog is maakt u hem met de vork in een vierkante (of rechthoekige) vorm door grote plukken uit het midden van de hoop netjes in een vierkant te leggen en de bovenkant mooi vlak te maken. Daardoor kunt u veel meer afval kwijt. Als u snel van uw compost wilt genieten strooit u er wat kalkkorrels over zoals u suiker over de oliebollen strooit. Daaroverheen strooit u een heel dun laagje aarde. Zo veel dat u net het groen niet meer ziet.

Daarboven gooit u weer alles aan groen dat u kwijt wilt. Na ongeveer 40 cm afval herhaalt u alles weer.

Als de hoop na een poos flink hoog is moet u hem “omzetten”.

U neemt met de vork het bovenste van de hoop en gooit het op de andere helft van het stuk naast het afval. U gaat daarmee door tot de hele hoop omgekeerd is. Probeer de hoop vierkant te houden door eerst de randen op te hogen en later het midden.

U zult merken dat het onderste deel al wat gecomposteerd is. Als de hoop erg droog is kunt u er een paar gieters water over gooien. Als er een droge tijd is versnelt u het proces door de hoop nat te maken en daarna af te dekken, bijvoorbeeld met zwart plastic. Voor uw verse afval gebruikt u de vrijgekomen plek. Het omgooien van de hoop bevordert het composteren dus als u er nog eens een half uurtje aan besteed, hebt u met een half jaar een prachtige compost. Het ziet er natuurlijk niet uit zoals de compost uit de winkel maar het is net zo goed. Er zitten wat takjes en grovere stukjes in maar voor de tuin is dat helemaal niet erg, integendeel. De grootste takjes harkt u weg als u de compost gebruikt of pakt ze weg met de hand. Natuurlijk kunt u het zeven maar ik vind dat een lastig werkje.

U hoeft uw onkruid dus niet te begraven. Dat is eigenlijk kapitaalvernietiging. Het is allemaal toekomstig voedsel.

Een “compoststarter” is echt niet nodig. De bacterieën, pissebedden en wormen doen al het werk voor u.

En voor mensen die al het groen altijd in op een hoop gooien of in een grote compostemmer en het vergeten: Gebruik die grond. Het ziet er soms niet uit maar het zit vol met voeding.

Lome warmte doet planten groeien

Ik zie de meeste kruiden zich wentelen in de zon want de meeste zijn Zuid Europeanen van oorsprong. Ze draaien hun bloemhoofden mee en lijken hun steeltjes te strekken naar de zon. Andere schaduwminnaars kruipen meer in hun schulp en laten grote fiere bladeren wat slap hangen. Dagje flink zon vind ik fijn maar veel dagen boven de 25 graden dan raak ik gefrustreerd. Ik wil van alles doen maar de hitte dwingt me tot kalmte. Dat stilzitten ben ik niet zo goed in en al zeker niet als van hogerop iets wordt opgelegd. Mijn eeuwige klussenlijst trekt en tegen beter weten in sta ik met 28 graden in het slaapje van de kids kozijnen te schilderen. Ik kijk uit naar het onweer van morgen.

Goudsbloem gaat alleen open bij zon en draait mee

Ontstressen met onkruid

Zittend op het gras, emmertje ernaast voor de opbrengst en verstand op stand by. Het grasveld is nog nooit zo netjes geweest. Even wieden. Het gaat niet om de opbrengst maar zo lekker om na mijn werk even tien minuten onkruid te pulken. Ik heb onder andere klaver, paardebloem en madeliefjes in mijn grasveld. Nou ja, bijna niet meer. Sinds ik thuis een grote tuin heb en bijna gestopt ben met social media is het makkelijk om even de tuin in te duiken. Na het werk, als de kids op bed zijn of gewoon zomaar als pauze van een andere klus. Dromerig kijk ik om me heen en focus daarna op een pol klaver. Alleen dat eruit pulken telt nu. Kids in de zandbak paar meter verderop redden zich wel even zonder mij. Hoe bevredigend om even later halve emmer rommeltjes in de groenbak te deponeren! Begrijp me goed, onze tuin kost veel tijd. Het zijn echter veelal die loze momentjes van even kwartiertje wieden, sproeier verzetten en wat bloemen plukken. Mijn oogst is een stuk ontspannen, ik merk dat ik blijer door kan met de dag.

Kruiden als indicator van je grondsamenstelling

Onkruid als hulp

Wist je dat je aan de onkruiden in je tuin kunt zien hoe de grond is? Je tuin is een afspiegeling van de grondsoort, oftewel waar je bent en wat je ermee doet. Je kan het veranderen maar de natuur geeft zich niet makkelijk over.

Kweek zie je daar waar de bodem een slechte structuur heeft. Je kan dat verhelpen met mest of compost geven.

Knopkruid wat in onze tuinen soms welig tiert, geeft aan dat de bodem goed van structuur is. Wees er dus maar (een beetje) blij mee. Ook vogelmuur laat zien dat de bodem O.K. is. Maar teveel vogelmuur betekent teveel mest. Ook brandnetels, melganzevoet, zevenblad en klein kruiskruid laten zien dat je wel een beetje minder mag mesten.

Akkerdistel, kamille en kruipende boterbloem vertellen je dat de grond een beetje te dicht zit. De grond los maken en wat compost geven zal helpen.

Schapenzuring duidt op een voedselarme, zure grond. Compost, mest en kalk helpen het op te lossen. Ook Paardestaart of Equisetum is met compost en kalk te verjagen.

Veel plezier in de tuin!

Terug van weg geweest, in de kruidentuin

Terwijl ik met mijn dochter wat wortels uit de tuin pluk bedenk ik mij dat ik al veel te lang niets heb geschreven. Uk twee ligt lekker te slapen in de reiswieg die bij ons buiten op het gras staat. Weet je meteen de reden waarom het zo stil was bij Rosea Pommeralis. Ik was al bijna vergeten hoeveel tijd er gaat zitten in een baby.

Dochterlief is inmiddels door gescharreld naar de snackkomkommers en plukt er twee inclusief een zijtak. Ik heb nog nooit zo een goede groenteoogst gehad als nu. Dankzij mijn man die zich ontpopt heeft tot een strakke tuinder met enorme skills. Ik heb nog nooit zulke mooie rechte wortels gehad en dit was zijn eerste keer, denk ik ietwat jaloers. Mijn dochter “helpt” ondertussen met de goudsbloem plukken waardoor een deel van de struik ook in mijn mandje beland. Tijd voor Rosea is alweer op als ik die struik wil behouden…

 

Handenvol goudsbloemen en eerste peultjes geoogst!

De derde kruidenbak is af en terwijl de merel mijn aardbeien opeet pluk ik de eerste peultjes. Zo hebben we allebei wat lekkers. Zie je bovenin links dat spinnenweb? Dat is mijn bonenklimrek. Ik heb courgette en komkommer gepoot maar ik geniet nu met die warme dagen het meest van de watervallen!

Handenvol goudsbloemen en een veld vol kamille zijn net geoogst en liggen boven in de Rosea kamer te drogen. Mooi want mijn Calendula oogst van 2016 was echt op. Zie je dat plantje rechts in de onderste bak? Dat is rode zonnehoed oftewel Echinecea Purpurea. Goed voor de weerstand vindt ook A. Vogel en een mooie bloem. Wil je een stekje, vraag gerust!

Ik wens je een fijne dag!

Groetjes Roos van Rosea Pommeralis

Bloeiende calendula eind november! Mooie natuurcosmetica gemaakt!

dsc_0012Even had ik stress want mijn Calendula was zowaar op. Basis, hart en ziel van mijn natuurlijke cosmetica. Paar uitgezaaide sprietjes en een gedroogde zakje zaad was alles wat ik over had. Kort gewiekt, verhuisd, bijna om geschoffeld, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar het is een doorzetter en bloeit weer vol! Dankbaar flink geoogst en hoe vaker ik pluk, hoe meer ze geeft. Mooie pot kruidenolie gemaakt en de kust is weer veilig.

De Appel; een psychologische vrucht met geneeskracht!

img-20161014-wa0001_800x600Nee, ik heb geen hamster maar een hongerige dochter met een appelliefde! Bijna dagelijks vind ik een appel op de grond die madam halverwege is vergeten. Dat mag nog als je tien maanden oud bent.

Ik heet Pommerel, ooit waarschijnlijk afgeleid van Pommes, appel in het Frans. Wist je dat de appel ook geneeskracht heeft? Mild laxerend, stimuleert de stoelgang en bevat vitamines en mineralen. Mijn moeder vertelt:

De appel tussen wal en schip De appel is heel oud en altijd al betrokken geweest bij afkeer, jaloezie, boze daden, verleiding en dood van mensen. Maar ook bij verering, schoonheid, begeerte en liefde.  Welk mens, laat staan welke appel, raakt alleen daardoor al neurotisch? Het begon al bij de schepping. De prachtige, door God geschapen appeltjes hingen daar zo maar wat blozend te hangen aan een boom in het paradijs. Ze wisten van geen kwaad. Komt er plots zomaar een blote vrouw, die een prachtig appeltje plukt en haar tanden erin zet. Een of ander serpent heeft dat haar ingefluisterd, zegt ze. En een naakte man doet het nog eens dunnetjes over. Wat moet je als appel? Je weet meteen dat dit helemaal fout gaat lopen, maar je bent machteloos. En ja hoor, even later wordt de hele tuin waar je in staat opgeheven.

Na dit vreselijk voorval gebeurden er nog meer heftige dingen waarbij de appel een ongevraagde hoofdrol speelde. Wat te denken van de gouden appel die de aanleiding was voor de Trojaanse oorlog? Erin, de Griekse Godin van de twist, bood aan de Griekse Godinnen Hera, Athene en Aphrodite eens een gouden appel aan. Ze zei : ”Deze gouden appel is voor diegene van jullie die het allermooiste is.”  Nou, het gevolg kon je wel raden. Ruzie! De Oppergod Zeus moest er aan te pas komen. Hij wist er geen raad mee en stuurde de vrouwen naar de knappe koningszoon Paris uit Troje. Die moest het maar oplossen. Paris, als gewoon kortzichtig mens koos voor de mooie Godin Aphrodite. Als dank liet Aphrodite de allermooiste vrouw van die tijd, Helena, verliefd worden op Paris. Een probleempje was dat Helena getrouwd was met de machtige koning Menelaos uit Sparta. Daar hebben Troje en Sparta toen maar eventjes 10 jaar oorlog over gevoerd.

Ik eet er nog maar eentje, zo een half opgegeten exemplaar van mijn dochter, en maak van de rest gelei:

Een makkelijk recept voor appelgelei:

3 kilo appels

750 gram suiker

3 kruidnagels

1 onbespoten citroen

1 glas water

De appels schillen, in vieren snijden en de klokhuizen met de kruidnagels in een kruidenzakje doen. Appels, water, citroen (in dunne schijven), suiker en kruidenzakje zachtjes aan de kook brengen en goed roeren tot de suiker is opgelost. Daarna op hoog vuur 20 minuten door laten koken tot de gewenste dikte is bereikt. (Geregeld roeren). Kruidenzakje en resten citroen eruit vissen. Dan in schone, met kokend water omgespoelde potjes doen.

Pure natuurcosmetica zalf met aandacht gemaakt voor jou!

thumbnail_hemelvaart%20011Dagelijks snoepen bijen  van mijn bloementuin. De bijenwas die ik in mijn kruidenzalf gebruik komt direct van de imker na het honing slingeren. Ik heb oude bijenraten zelf omgesmolten, gefilterd en het ontstane blok daarna geraspt. Meer weten over het productieproces?

Pure geuren en telkens iets andere kleuren omdat bijen door het jaar door andere bloemen eten. Mijn laatste kruiden zalven zijn nu dus ook wat groener van kleur omdat ik over ben gestapt op een andere lichting bijenwas. Ik maak heel graag mooie natuurlijke cosmetica, ook voor jou! Maak je het liever zelf, boek dan een workshop of doe mee in november!